Özlem...

Sabah kalkıp martı seslerini duymayı, gözümü açıp masmavi denizde günümü aydınlatmayı, meltemle gelen yosun kokusunu...ben İzmir'de olmayı özledim...
169'a binip denize dalarak Kıbrıs Şehitlerine gitmeyi, Kahve Bahane'de oturup çay içmeyi, Kordon'u boylu boyunca defalarca yürümeyi, Kordon'da oturup kahve içmeyi, Sevgi yolunda yüzük bakmayı sonra dolu dolu kumpir yemeyi...ben İzmir'de olmayı özledim...
Mithatpaşa'da döne döne park yeri arayıp sonra saatlerce ıvır zıvır işlerle uğraşmayı, sahilde yosun kokusu eşliğinde yürümeyi, haftasonu deniz kenarında kahvaltı yapmayı, ılık bir sonbahar günü yağmur altında Alsancak'ta gezmeyi ya da balkonda ıslak toprağı koklamayı...ben İzmir'de olmayı özledim...
Zamanı gelse de dönsem evime, evim dediğim şehire, martıların sesine, denizin kokusuna, İzmir yağmuruna...Ben şehrimi özledim...